Salvador şiiri getirir şanslı buluşmalara…
Bir nehir yatağında buluşma
O yatağın döşek
Suyun yorgan
Sokulup sarıldığında
Alabalıkların gövdemizde gezmesi gibi
Ellerimizin tenlerimizde dolaşması
Kokular yayılırken
Sen beni
Ben seni
Koklasam
İşte
Şans dediğin bu olsa gerek
Silis buluşmaktan dem vurur buluşmaya…
Şans dediğin
Buluşmak
Tek bir harfin sessizliğinde kaybolacak ihtimallerin
Yokluğunda
Dillenirken hareket başlangıcına
Sıyrılmaktır kokuların kuruladığı zihninden
Yükselir sürülerce kuşun rüzgarından
Yer çekimini yenmektir
Aşınca en yüksek dağlarından
Akmaktır yataksız döşeksiz
Çırılçıplak
Gerekirse savrulan sıcaklığında çöllerin
Sızmadan hiç
Kalmaktır
Salvador katılır Silis şiirine…
Akarak güneş hızıyla
Kuşların kanatlarından inerek
Soğuyan göğsüme
Çırılçıplak yalın korkusuz
Şu yorgun zihnime
Misk kaybolmuşken
Verdi renk
Verdi nefes
Bir sarılma ki
Yaydı bedenime
Gizli bir ses
Bir buse
Yürek çınladı yavaştan
Kalakalarak……..
Fotoğraf : Senem Şentürk
