Yıl 1968..
Ankara’da kapalı spor salonunda Arcan ile Liselerarası Müzik Yarışması’nın Ankara ayağını izliyoruz..
Salon hıncahınç dolu..
Hava karlı..
Karşı tribünlerden biri bir kartopu fırlattı bizim tarafa doğru..
Görüyoruz kartopunun havadaki rotasını, gelişini..
“Arcan” dedim, “Oğlum bu sana doğru geliyor lan”..
Demeye kalmadan kartopu doğrudan Arcan’ın kafasında patladı..
Zaten kafası uzunlamasına büyük idi..
O kartopunun hedefini şaşması mucizeydi yani..
Nitekim şaşmadı da..
“Hay benim şansıma be” demişti..
Hakikaten de hay onun şansına idi be..
67’de, mezun olduğum Haydarpaşa Lisesi’nin ikinci olduğu,
68’de Ankara ayağını izlediğimiz, Fen Lisesi’nin Türkiye birincisi olduğu bu yarışmanın, 69’da, İstanbul’daki finallerini izlemek de vardı kaderde..
Spor ve Sergi Sarayı’ndaki finaller sonucunda 69 yılının ilk üçü Kadıköy Ticaret, Alman ve Mecidiyeköy Liseleri olmuştu..
O yıl Kadıköy Ticaret fırtına gibi esmişti yarışmada..
Davulda Nur Moray, gitarda Ohannes Kemer yıldızlaşmıştı.. Belki ilerinin parlak müzisyenleri olacaklardı..
Nitekim ikisi de Barış Manço’nun Kurtalan Ekspresi’nde çalar oldular kısa bir müddet sonra..
Yıl 1973..
Ankara Aşağı Ayrancı’daki öğrenci evimizdeyiz..
Ev halkı ODTÜ tayfası..
Erol Tuna
Ertuğrul Özdoğan
Luay İslam ( Suudi’lerin bir milyon civarındaki prenslerinden biri)
Ve de ben..
Arcan evin kadrolu/daimi misafiri..
Kapı çaldı..
Açtık..
Nur ve Ohannes geldi..
“Biz geldik” dediler..
Barış Manço ve Kurtalan Ekspres Ankara’ya konsere gelmişler..
Kurtalan Ekspres ve Manço genelde Mola Otel’de kalıyorlar..
Ama Barış nedense bunlara
“Gidin arkadaşınızın evi varsa orda kalın” demiş
“Biraz hasistir” diyordu gruptakiler..
Neyse bize kalmaya gelmiş Nur ve Ohannes..
Ne alaka diyorsunuz şimdi?
Nereden çıktı bu kişiler?
Şuradan çıktı:
Benim ilk gençliğim Kızıltoprak, Kalamış, Moda ve Cadde’de geçti.. O yıllar herkes birbirini tanıyordu neredeyse.. Moda Burnu’ndaki Golden Otel’i Arcan ile yazları ve İstanbul’da olduğumuz her süreçte mekan eylemiştik.. Bu arkadaşlarla da oralarda tanışıp samimi olmuştuk.. Neredeyse sabah akşam buluşup müzik konusunda herkes bildiğini, dinlediğini, duyduğunu aktarıyor, gruptaki herkes bu konuların engin dağarcığa sahip ismi Arcan’ın ağzının içine bakıyor, sohbetler de, o yıllar tonik gibi bir sıvı olmadığı için Cin’i, “az buz, traş limon” ile “alma” gibi bir içki eşliğinde yapılıyordu..
Işte bu dostların Ankara’daki evimizde misafir olma hikayeleri de Moda muhabbetlerimizden kaynaklanıyordu..
Yatıya gelen Nur ve Ohannes, büyük bir gaflette bulunup bize o gece poker oynamayı teklif etmişti.. Bilmiyorlardı ki kağıt oyunlarının bir numaralı ismi, Erol Tuna o evde mukimdi.. Biz de Arcan ile bu konuda hiç de fena sayılamazdık..
Bir kaç saat dahi sürmeyen oyun sonunda profesyonel sanatçı misafir ikili, amatör öğrenci evini ihya etmişti.. Sanırım onların bizim evde son kalışları oldu o gece..
Jürisinin Fecri Ebcioğlu, Atilla Özdemiroğlu, Gökçen Kaynatan, Şerif Yüzbaşıoğlu, Erol Büyükburç, Alpay, Ayten Alpman gibi zamanın ünlü müzisyenlerinin oluşturduğu Liselerarası Müzik yarışmasında Nur Moray gibi, Ohannes Kemer gibi sonraki yıllara akan müzisyenlere Ayhan Sicimoğlu, Selim Atakan, Halit Kakınç, Kâmil Şükûn’u da katabiliriz..
Bu arada yarışmalarda sesiyle büyük prim yapan Karabük Demir Çelik Lisesi’nin solistinin liseli olmayan profesyonel biri olduğu ortaya çıkıyor, Ankara Koleji’nin gitaristi Kıbrıslı Raif Denktaş’ı, anne ve babası Denktaş’lar salonda coşku ile izliyor, türkü düzenlemelerinin yoğun olduğu yarışmalarda kanun, bağlama, ney, kemençe gibi enstrümanlara pek rastlanamıyordu..
Yazının kahramanlarından ODTÜ’lü can dostlarım, yitirdiğimiz Arcan Güney ve Erol Tuna ile Moda’lı olup Avustralya’ya göçen ve orada kaybettiğimiz Ohannes Kemer’i saygı ve özlemle anıyorum..
Müzikal muhabbetimizin ve kağıt oyunlarımızın öte tarafta da devam edeceğine inanıyorum..
Ama 4. için acele etmeyin..
Yani siz 3’lü idare edin pokerde bir süre..
32’lik desteden 7’lileri bir 20 yıl kadar daha çıkarıp oynayın..
Yaşar Morpınar
Dezavantajlı Grupların Gönüllü Ritm Eğitmeni
Fotoğraf : Edward Eyer
