Sevgi insanı bildiğini zannettikleri üzerinden yarattığı neden sonuç eşitliğinde kaybolmaktan kurtarır. Hesaplayamadığı tüm ihtimallerle tanıştırır. Gücünü tarafsız bakışından alır. Baktıkça değişen gerçekten bağımsız gözlerine ulaştığında tamamlanır. Fotoğraf : Ferit Yıldırım

Aşk gerçeğin kendinden bile sakındığı gözleridir. Gerçeğin kendine bakışlarında yarattığı zamandan çıkartır. Ötesinde masumiyetini mahremiyeti yapan bakışları vardır. Düşündürür. Gerçeği değiştirir. Fotoğraf : Ferit Yıldırım

Sevgi insanın gerçeğe bakışıdır. Gerçekse zamanın değiştikçe oluşan kendisi. İşte bundandır insanın kör bakışı. Gözleri dahil bütün ellerinden vazgeçişi. Öyle dokunuşu. Yakalamak için aşkı uyandıran yersiz yönsüz bakışı. Aşkla dirilen akışı. Fotoğraf : Ferit Yıldırım

Aşk sadece kendinin değişime hazır olduğunu düşünen gerçeğin fısıltısından uyanır. İnsanın el değmemiş düşünce sistematiğini harekete geçirir. Gerçeğin aradığı başlangıç budur. Fotoğraf : Ferit Yıldırım

Zaman insanın aşkı keşfetmek için bulduğu enerji kaynağıdır. İnsanı bildiklerinden sevgiyi hesaplardan özgürleştirmek içindir. Bundandır zamanın eli kolu bağlı izleyişi insanın paralelinde kalışı. Zamanın uzağında kural yaratan tekrarları sonra da adalet beklerken kendini buluşu bundandır insanın. Fotoğraf : Senem Şentürk

İnsanın kendi sularında keşfedilmeyi bekler aşk. Başkalarının düşünceleriyle anlamlandırılmış kelimelere terkettiği dünyasında aşkı bilir gibi yapması insanın kendine yapabileceği en büyük haksızlıktır. Anlamaktan alıkoyar. Fotoğraf : Silis’Ten

Kendinden mahrumiyetini göze alacak kadar değişmeyi arzulayan bir bağımsızlık hareketidir gerçek. Ne pahasına olursa olsun özgürleştirir. Doyumsuz bütün sınırlardan ve böylece biçilmiş rollerden arındırır. Kendi içindeki hareket hazırlanır. Değişim de işte tam da burada başlar. Fotoğraf : Ferit Yıldırım

Zamanın paralelinde kendini gerçeğinden ayıran insanın sadece özgür düşünmeye ihtiyacı vardır. Kendini gerçekleştirmeye değil. Kendini gerçekleştirmek köleliğin aslıdır. Kendi dışında şekillendirilmiş insanın bir defa da kendi tarafından şekillendirilmesidir. Sınır koyar. Zamanla genişlettiği bu sınırı hedefi yapar. En çetin sınır da hedef de işte budur. İnsanın en nezaketli doyumsuzluğunu yaratır. Başka …

İnsanın içinde eriştiği çok sesliliğin sözlere ihtiyacı yoktur. Çünkü aşkın keşfi için gerekli eylem bütünlüğünün ifadesidir o. Bilmenin dayattığı tek seslilikten kurtuluştur beklediği. Sevgiyi tüm hesaplardan özgürleştirdiğinde vardığı şimdidedir başlatan sesi. Fotoğraf : Ferit Yıldırım

Zamanı bedeninin dışına çıkartıp başka bir boyutta yaşatmaktandır insanın kendine uzayda anlaşılmayı bekleyen bir madde kadar uzak kalışı. Paralelinde yaşamayı kabullendiği kendisinin zamanın harekete geçirdiği bilgiden özgürleşmesini sağlar. Böylece düşündükçe gerçekleşen eşitlik kurulur boşlukta. Zamandan bağımsız bildiğinin sınırlarını aşan insanın özgürlük arayışıdır bu. Fotoğraf : Ferit Yıldırım

İnsan gerçeği anlamak istiyorsa ilk önce anlamlandırmaktan vazgeçmelidir. Çünkü anlamlandırmak anlamaya gücü yetmeyen insanın çaresizliğidir. Yargılar. Kendinden katarken sahiplendiğine ait olma isteğiyle karşılıklı kölelik geliştirir. Gerçeği örtbas eder. Anlamak şekil vermeden düşünmektir. Gerçeği başka bir gerçeklikte aranmaktan kurtarır. Fotoğraf : Senem Şentürk

Mesele düşünmekse tüm sesler insanın şimdi haline ritim tutar durur. Güvenli liman budur. Engelleri kaldırır. Doğru yanlış iyi kötü gibi sınırlarda iki yana yaslanarak sokulacak otorite aramaktan vazgeçilir burada. Bu da çok yönlü düşündürür. Sınırları çizen insanın ötesine geçilir. Sonsuz şimdinin tatlı fısıltısından ilham alınır. Hiç bilinmediği gibi düşünmek öğrenilir. …