Salvador ille de şiir der…
Bir küçük tepe idi yürüdüğüm
Bir kaç ağaç
Bir su kenarı
Minik bir köprü
Geçsem mi diye düşündüm
Geçsem mi
O tarafta mı
Silis dayanamaz söylenir…
Hala içinden gözlerim geçiyor mu
Kökleri beynimin içinde salarken
Dudaklarımda gülün açarken
Ellerin beni ele verirken
Salvador devam eder…
Geçtim korkusuzca gözlerinden
Gülümsedim
Açıldı dudakların bir gül gibi
Köprü kapandı ardımdan
Kaldık cennette bir sen
Bir de ben
Silis izler…
Bir de kaybolur
Zaman gözlü ağaçların gölgesi
Sızarken sessizliğe
Sedası olan tenimiz
Salvador çoğaltır şiiri…
Koku yayılır
Karışır birbirine
Gölge şimdi yorgan
Yapraklar sayar dakikaları
Sonsuzdur cennette anın uzunluğu
Ellerimin sihri
Ele verir seni
En çıplaklığı ile
Silis noktayı koyar…
Karanlığın soyunduğu mum olur aklım
Fotoğraf : Pixabay
